Fork 

Zaczniemy od… terminu „fork”, choć w kryptowalutach nie ma nic wspólnego z widelcem. Fork występuje, gdy zachodzą zmiany w blockchainie danej kryptowaluty, co czasem prowadzi do powstania nowej kryptowaluty na bazie oryginalnej. Ten proces występuje, gdy niektórzy górnicy nie akceptują wprowadzanych zmian i kontynuują pracę przy istniejącym łańcuchu, podczas gdy inni rozpoczynają wydobycie nowego. Przykładem takiego podziału jest Hard Fork między ETH a Ethereum Classic.

Forki mogą mieć również aspekt ekonomiczny, jak w przypadku forka na Bitcoinie, który doprowadził do powstania Bitcoin Gold. Zmiana polegała na faworyzowaniu koparek GPU nad koparkami ASIC. Jak zauważyłeś, Fork może przyjmować dwa główne typy: Hard Fork i Soft Fork.

Po co są forki? 

Celem kryptowalut jest decentralizacja, czyli eliminacja scentralizowanych pośredników w przechowywaniu i wymianie wartości, co stanowi główne wyzwanie dla różnych proponowanych protokołów.

Wszyscy uczestnicy sieci przestrzegają podobnych zasad, aby osiągnąć decentralizację, które są określone w protokole konsensusu. Niezależnie od użytego protokołu, czy to Proof of Work czy Proof of Stake, każdy blockchain przekazuje informacje w sposób zdecentralizowany. Zasady konsensusu służą do potwierdzania ważności transakcji i bloków. Niemniej jednak, bezpośrednie zaangażowanie użytkowników zgodnie z tymi zasadami otwiera możliwość zmiany blockchaina za pomocą Soft Forka lub, w najgorszym przypadku, Hard Forka, gdy te ewoluują.

Soft Fork 

Soft Fork to modyfikacja reguł, która pozostaje kompatybilna wstecz. Innymi słowy, jeśli korzystasz z istniejącego oprogramowania, nadal będziesz mógł korzystać z blockchaina po przeprowadzeniu Soft Forka. Można to porównać do aktualizacji, która nie powoduje większych zakłóceń. Przykładem może być zmiana zasad dotyczących wielkości bloku w blockchainie. Po Soft Forku, jeśli wcześniej blok mógł mieć maksymalnie 1 megabajt, nadal można używać starego oprogramowania, ale nowe zasady będą obowiązywać dla tych, którzy zdecydują się na aktualizację.

Przykładem Soft Forka w przypadku Bitcoina był tzw. „Segregated Witness” (SegWit), który został wdrożony w sierpniu 2017 roku.

Przed SegWitem, w blokach blockchaina znajdowały się informacje o transakcjach oraz podpis cyfrowy zwany „witness data”. SegWit wprowadził zmiany w strukturze bloków, przenosząc część „witness data” poza główny blok transakcyjny. Oznaczało to, że pewne informacje zostały „odseparowane” od reszty danych transakcyjnych.

Dlaczego to było istotne?

Zwiększenie rozmiaru bloku: SegWit pozwolił na zwiększenie dostępnego miejsca w blokach bez bezpośredniego zwiększania ich rozmiaru, co przyczyniło się do zmniejszenia opóźnień i kosztów transakcji.

Rozwiązanie problemu malleability (identyfikacja transakcji): SegWit również rozwiązał problem malleability, utrudniając modyfikację identyfikatorów transakcji, co miało pozytywny wpływ na rozwój technologii związanych z Bitcoinem.

Warto zauważyć, że SegWit był Soft Forkiem, ponieważ stare oprogramowanie nadal mogło działać na nowym blockchainie, choć użytkownicy, którzy zaktualizowali swoje oprogramowanie, mogli korzystać z nowych funkcji i korzyści. Była to zmiana, która nie spowodowała rozłamu w społeczności użytkowników.

Hard Fork 

Hard Fork to znacznie bardziej radykalna zmiana, która wprowadza nowe zasady, niezgodne już z wcześniejszymi. Działa to jak rozłam, tworząc dwie różne wersje blockchaina. Aby korzystać z nowego blockchaina po Hard Forku, konieczne jest zaktualizowanie oprogramowania i dostosowanie się do nowych standardów. Przykładem może być sytuacja, w której zmienia się fundamentalnie sposób działania kryptowaluty, na przykład algorytm odpowiedzialny za „kopanie” nowych bloków.

Hard Forki są ryzykowne, ponieważ często prowadzą do podziału łańcucha. Jeśli w tym samym czasie wystąpiłby podział między górnikami, mogą powstać nowe łańcuchy, ponieważ niektórzy mogą pracować na starym systemie, a inni na nowym. W takich sytuacjach sieć może być narażona na ataki. Niemniej jednak, czasem Hard Forki są niezbędne. Służą one dalszemu rozwojowi technologii blockchain i usprawniają daną sieć lub kryptowalutę. Dodatkowo Hard Fork może zwiększyć funkcjonalność sieci, eliminując zagrożenia bezpieczeństwa oraz rozwiązując spory w społecznościach kryptowalutowych. Co ciekawe, Hard Forki mogą się zdarzyć przypadkowo.

Hard Fork kontra Soft Fork 

Podsumowanie

Chociaż solidność i niezmienność blockchaina są ważne, nie oznacza to, że zasady związane z ewolucją społeczeństwa nie mogą ulec zmianie. Soft Fork i Hard Fork są rozwiązaniami, które mogą pomóc w rozwiązaniu problemów technicznych, ekonomicznych lub społecznych, które mogą pojawić się w blockchainie. Aktualizacje mają zaletę zachowania woli użytkowników przy jednoczesnym przestrzeganiu konsensusu. Ta krótka lekcja pozwoli Ci zrozumieć różnice między Hard Forkiem a Soft Forkiem, które często występują w świecie kryptowalut, dlatego warto je rozróżniać.